شیراز مرکز استان فارس، یکی از کلانشهرهای ایران و یکی از مهمترین شهرهای توریستی ایران است. ارتفاع این شهر از سطح دریا حدود 1500 متر بوده و در دامنه‌های رشته‌کوه های زاگرس قرار گفته است. فاصله شیراز تا تهران حدود 919 کیلومتر می باشد.
اینجا شیراز است، سومین حرم اهل بیت (ع)، سرزمین مادری ما، سرزمین حافظ و سعدی، سرزمین عقاب تیز پرواز ایران عباس دوران، اینجا شیراز است سرزمین پارسیان، سرزمین مردمی مهربان و کوشا که شهرشان را با همت خود به والاترین جایگاه خواهد رساند. اینجا شیراز است، پایتخت فرهنگی و مهد تمدن ایران زمین و شهر باغ های تاریخی و سرسبز، شهرشیراز، مرکز استان فارس به طول 40 کیلومتر و در بخش مرکزی فارس قرار دارد. اطراف این شهر را رشته کوه های نسبتا" مرتفعی به شکل حصاری استوار، احاطه کرده اند که از لحاظ سوق الجیشی و حفظ شهر و تعریف پروژه های تفریحی و گردشگری در این ارتفاعات اهمیت ویژه ای دارند. از مزیت های این کلانشهر این بوده است که از دیرباز از مراکز اصلی پزشکی کشور و حتی منطقه محسوب می شده و وجود بیش از 85 نقطه توریستی و گردشگری و قدمتی هزار ساله این شهر را مورد توجه گردشگران و علاقمندان این شهر ادبی نموده است.
به طوری که این شهر با وجود 24 اثر تاریخی از توریستی ترین مناطق ایران بوده و با شهرت جهانی خود سالیانه ظرفیت پذیرش بیش از 2 میلیون نفر از طریق فرودگاه، 4 میلیون نفر از طریق راه آهن و 2 میلیون نفر از طریق پایانه ها را دارد و سالیان متمادی مقام نخست سفرهای نوروزی را به خود اختصاص داده است.
امروز بنا را بر این گذاشتیم تا از منابع سرشار طبیعی فرهنگی و اجتماعی این شهر استفاده کرده و با تعریف پروژه های سرمایه گذاری این فرصت را در اختیار شیراز دوستان و علاقمندان به حوزه سرمایه گذاری قرار دهیم که در این مجال به معرفی 12 بسته و 14 فرصت سرمایه گذاری خواهیم پرداخت.
در افسانه ها آمده است که شیراز فرزند تهمورس (از پادشاهان سلسله پیشدادیان) شهر شیراز را تأسیس کرد و نام این شهر برآمده از نام اوست. به روایتی دیگر؛ نام این دیار "شهر راز" بوده که به اختصار شیراز خوانده شده است. در حالی که بر اساس تحقیقات "تدسکو" شیراز به معنای مرکز انگور خوب است و بالاخره بنا به نوشته کتاب "صورالاقالیم"، از جهت وجود دام های بسیار در دشت شیراز، آنجا را "شیرساز" نامیده اند. علاوه بر این؛ در گذشته، شیراز را شیدراز به معنای شیب بلند می خوانده‌اند. چون سطح این جلگه دارای شیب زیاد و طولانی است. حتی هم اکنون به محل‌های پایین شیراز؛ شی بازار یا شیب بازار می‌گویند.
این شهر از لحاظ پتانسیل گردشگری و جذب توریست از مهمترین شهرهای کشور است و چه از لحاظ طبیعت گردی چه از لحاظ فرهنگی، آثار باستانی و اماکن زیارتی کم نظیر است.که از مهمترین آنها آنوبانینی میتواند موارد زیر را نام ببرد: باغ دلگشا، باغ ارم، نارنجستان قوام، باغ عفیف آباد، باغ زیبای جهان نما، حافظیه، آرامگاه سعدی (سعدیه)، ارگ کریم خان، آستانه مبارکه حضرت شاهچراغ، دروازه قرآن، بازار وکیل، آرامگاه سیبویه، آستانه سید علاالدین حسین، حمام وکیل، آرامگاه خواجوی کرمانی، بقعهٔ هفت تنان، بقعهٔ چهل تنان، موزهٔ پارس، مسجد جامع عتیق، عمارت کلاه فرنگی و...
شیراز؛ این شهر باستانی، در طی گذشت ایام به القاب گوناگونی شهرت داشته که از آن جمله دارالملک، دارالعلم، ملک سلیمان را می توان نام برد. اما شاید مشهورترین و قدیمی ترین لقب شیراز همان ملک سلیمان است و بدین خاطر بر بسیاری از بناهای قدیمی شهر همچون عمارات باغ نظر، سردر بازار مشیر، نارنجستان قوام و... تصویرهایی از حضرت سلیمان نقش شده است که معمولا وی را بر تختی نشسته و در وسط مجلس نشان می‌دهد. عده‌ای از وزرا و تعدادی از دیوها گوش به فرمان او در اطرفش ایستاده‌اند و تعدادی از حیوانات وحشی و اهلی نیز در بین گلها و درختان و بدور حضرت سلیمان ترسیم شده اند.
شیراز، شهر حافظ و سعدی شهر گل و بلبل و مصداق و معرف یک شهر ایرانی است. فرهنگ و ادب ایران آنقدر با این شهر در پیوند است که واقعا نمی توان ایران و زبان فارسی را بدون شیراز و حافظ و سعدیش تصور کرد. لسان الغیب حافظ شیرازی که غزل عرفانی ایران را به اوج خود رسانید و آموزگار زبان فارسی: سعدی که به گفته همه بزرگان زبان فارسی مدیون آن استاد بلا منازع است هر یک به تنهایی برای افتخار کشوری کافی هستند؛ و در این خاک پاک خفته اند.
که نه بیرون ز پارس منزل نیست
شام و روم است و بصره و بغداد
دست از دامـــنم نمـــــــی دارد
خاک شـــــیراز و آب رکـــــن آباد (سعدی(
علاوه بر سعدی و حافظ و خواجو بسیاری از بزرگان تاریخ ایران از این خطه بر آمده اند و این شهر را به حق می توان پایتخت فرهنگ و زبان پارسی نامید.
خوشا تفرج شیراز، خاصه در نوروز
که برکند، دل مرد مسافر از وطنش (سعدی(
آرامگاه سعدی در شیراز؛ استان فارس
آرامگاه سعدی یا سعدیه؛ آرامگاه یکی از بزرگترین شاعران قرن هفتم و تاریخ ادبیات فارسی، افصح المتکلمین، ابو محمد شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی است؛ که در شمال شرقی شیراز، در انتهای خیابان بوستان و در مجاورت باغ دلگشا واقع شده است. این مکان در ابتدا خانقاه شیخ بوده که وی اواخر عمر خود را در آنجا می گذرانیده است.
.
آرامگاه محمد شوریده شیرازی (مقبره شوریده فصیح الملک(
محمد شوریده شیرازی شاعر نابینای روشن دل در سال 1247 هجری قمری (؟) پای به جهان گذاشت و در هفت سالگی در اثر مرض آبله چشمانش را از دست داد مع الوصف از هشت سالگی به تحصیل پرداخت، یازده ساله که بود پدرش دار فانی را وداع گفت. پدر شوریده نیز شعر می گفت و عباس تخلص می نمود و نسب خود را به اهلی شیرازی می رساند. شوریده در شانزده سالگی به معیت خان خود به مکه معظمه و مدینه طیبه رفت. مدفن شوریده در سعدیه شیراز، مقابل آرامگاه شیخ بزرگوار سعدی است
.
باغ جهان نما (ساختمان کلاه فرنگی و باغ دیدنی جهان نمای شیراز(
باغ زیبای جهان نما از آثار دوران کریم خان زند است که در خیابان حافظ واقع شده است. ساختمان کلاف فرنگی این باغ به شکل هشت ضلعی و همانند ساختمان کلاف فرنگی باغ نظر ساخته شده است و طرح و اسلوب این باغ شبیه باغ نظر بوده و سروهای کهنی آنرا آراسته است. باغ زیبای جهان نما از آب رکن آباد مشروب می شده است.
نارنجستان قوام؛ شیراز؛ فارس؛ عکس از آنوبانینی
نارنجستان قوام یا باغ قوام از عمارات دوره قاجاریه شیراز است که در محله بالاکفت و در قسمت شرقی انتهای خیابان لطفعلی خان زند واقع است. احداث این بنا توسط علی محمد خان قوام الملک (1267-1257 ه. ق.) شروع شده و در حدود سال 1300 ه. ق. توسط میرزا محمدرضا خان، نوه قوام الملک اول و پدربزرگ قوام تکمیل شده است. ساختمان نارنجستان در حدود 940 متر مربع در زمینی به مساحت 3500 متر در دو قسمت شمالی و جنوبی بنا شد.
مقبره خواجوی کرمانی (آرامگاه و مقبره کمال الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود(
کمال‌الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود، متخلص به خواجوی کرمانی، شاعر و عارف بزرگ و برجسته ایرانی سده هشتم، در تاریخ سوم دی ماه سال 669 خورشیدی، مطابق با 20 ذی الحجه سال 689 ه. ق. در کرمان به دنیا آمد. او را "نخلبند شعرا"، "خلاق المعانی" و "ملک الفضلا" نامیده اند. خواجوی کرمانی فضایل مقدماتی را در کرمان کسب و سپس راهی شیراز شد و از محضر پرفیض علمای آن دیار توشه‌ها اندوخت.
ارگ کریم خان یا زندان کریم خان (قصر سلطنتی و اندرونی کریم خان زند حاکم شیراز(
ارگ کریمخان یا زندان کریم خان؛ قصر سلطنتی و اندرونی کریم خان زند؛ حاکم شیراز بوده است که در سال 1180 ه. ق. به دستور وی ساخته شده است. کریم خان زند برای ساختن قصر خود ماهرترین سنگ تراشان، معماران و هنرمندان آن عصر را به شیراز دعوت کرد و بهترین نوع مصالح را از شهرها و کشورهای مختلف خریداری نمود و در اختیار کارگران قرار داد. در ساختن ارگ، معماری نظامی و معماری مسکونی هر دو با هم به کار رفته است، چراکه ارگ؛ خانه پادشاه بوده و باید از ضریب امنیتی بالایی برخوردار باشد.
باغ عفیف آباد (عفیف آباد، باغ گلشن شیراز(
باغ عفیف آباد که آن را باغ گلشن نیز می نامند در مغرب شیراز و در جنوب خیابان قصرالدشت و در انتهای خیابان عفیف آباد واقع است. این باغ به نظر آنوبانینی، یکی از قدیمی ترین و زیباترین باغ های شیراز بوده و مساحت آن حدود 127 هزار متر مربع می باشد. این باغ در دوره صفویه از جمله باغ های آباد شیراز و مقر پادشاهان وقت بوده است. سازنده عمارت فعلی باغ با 17000 متر مربع زیربنا، میرزا علی محمدخان قوام الملک دوم می باشد که آنرا احداث نموده و قنات "لیمک" را که در 15 کیلومتری باغ و در محل قصر قمشه بود برای مشروب نمودن باغ خریداری کرد.
مسجد جامع عتیق (مسجد جمعه، مسجد جامع، مسجد آدینه؛ شیراز(
مسجد جامع عتیق (معروف به مسجد جمعه، مسجد جامع و مسجد آدینه)، از کهن ترین مساجد شیراز است که در شرق شاهچراغ قرار دارد. این مسجد دو ایوانی در سال 281 ه. ق. به دستور عمرو لیث صفاری ساخته شد. ساختمان مسجد که اولین هسته تاریخی شهر شیراز است مشتمل بر بنایی مرتفع است که دارای چندین حجره و شبستان می باشد. این مسجد بنابر تحقیق آنوبانینی، دارای 6 درب ورودی و خروجی بوده است.
دروازه قرآن (دروازه قرآن شهر شیراز(
دروازه قرآن شیراز، در نزدیکی تنگ الله اکبر و در میان کوه های باباکوهی و چهل مقام، واقع شده است و یکی از زیباترین دروازه های اسلامی می باشد. این طاق در زمان حکومت عضدالدوله دیلمی در فارس، ساخته شد و قرآنی نیز در آن جای داده شد تا مسافرین به برکت عبور از زیر آن، سفر را به سلامت به پایان برسانند. به مرور زمان طاق شکسته و تخریب شد
.
شاهچراغ (شاه چراغ، آرامگاه و زیارت گاه میر سید احمد بن موسی کاظم برادر امام رضا(
شاهچراغ یا شاه چراغ آرامگاهی معروف و متبرک است که امروزه به صورت یکی از مهمترین نقاط دیدنی شیراز تبدیل شده است. آرامگاه مربوطه محل خاکسپاری میر سید احمد، پسر امام موسی کاظم، امام هفتم شیعیان است و از اینرو زیارتگاه بسیاری از شیعیان گشته است. احمد بن موسی؛ پسر ارشد امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) در راه پیوستن به برادر خود به سوی خراسان سفر نمود ولی در راه توسط افراد مأمون، خلیفه عباسی، در شهر شیراز به شهادت رسید.
باغ ارم شیراز (باغ زیبا و دیدنی ارم شهر شیراز، نمایشگاه گل و گیاه(
روایت کرده‌اند که ارم نام باغی بهشت‌گونه بوده که شداد پسر عماد، پادشاه عربستان، به منظور رقابت با بهشت ساخته بود. تاریخ ساخت و بنیان‌گذار اولیه باغ ارم شیراز، به درستی مشخص نیست؛ ولی توصیف‌هایی از آن در سفرنامه‌های متعلق به قرن دهم و یازدهم هجری آمده است. این باغ؛ تنوع گیاهی بسیار بالایی دارد و انواع مختلف و متنوع گیاهی از اقصی نقاط جهان در این باغ کاشته شده است؛ به شکلی که باغ به شکل نمایشگاه انواع گلها و گیاهان درآمده است.
حافظیه (آرامگاه و مقبره خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، لسان الغیب(
خواجه شمس الدین محمد شیرازی، غزل سرای بزرگ، متخلص به حافظ و ملقب به لسان الغیب و ترجمان الاسرار، در آغاز سده هشتم هجری در شیراز متولد و در سال 792 ه. ق. در شیراز درگذشت. حافظ ،قرآن را بنابر گفته خود، بر چهارده روایت، از بر بوده و از این رو حافظ خوانده شده است. وی علاوه بر جایگاه بسیار والایی که در شعر فارسی دارد، بنا بر تحقیق آنوبانینی جایگاهی بس رفیع در علوم ادب عربی نیز داراست.
حمام وکیل شیراز
حمام وکیل با 11 هزار متر مربع مساحت، 8660 متر زیربنا، 120 متر طول و 80 متر عرض در سال 1187 ه. ق. توسط کریم خان زند در محله درب شاهزاده، خیابان طالقانی فعلی و در حد فاصل حمام وکیل و بازار وکیل ساخته شده است. این حمام بزرگ،از پیشرفته ترین اصول معماری زمان خود برخوردار است. برای مثال؛ ورودی حمام کوچک بوده و با شیبی ملایم به هشتی ورودی که پایین تر از سطح زمین قرار دارد می رسد.
عمارت کلاه فرنگی شیراز (آرامگاه وکیل(
عمارت کلاه فرنگی (آرامگاه وکیل) در میان باغ زیبایی بنا شده است. در زمان حکومت زندیه، این عمارت باشکوه محل پذیرایی میهمانان و سفیران خارجی و مراسم رسمی و اعیاد مختلف بوده است. بنا به وصیت کریم خان زند (وکیل الرعایا)، جسد وی را در شاه نشین شرقی عمارت دفن کردند و آنرا آرامگاه وکیل نامیدند. این عمارت به صورت هشت ضلعی بوده و بوسیله ازاره های سنگی یکپارچه و تزیینات کاشی کاری با نقوش اسلیمی، گل و مرغ، مناظر شکارگاه و صحنه های الهام گرفته از قصه ها و داستان های قدیمی تزیین شده است.
موزه هفت تنان (تکیه هفت تنان(
تکیه هفت تنان که یکی دیگر از بناهای کریم خان زند می باشد؛ باغ مصفایی است که در شمال آرامگاه حافظ در دامنه کوه تخت ضرابی (کوه چهل مقام) قرار گرفته و علت نامگذاری این بنا به هفت تنان، وجود هفت قبر از هفت عارف در این باغ است که کریم خان زند روی هر کدام، سنگ بزرگ بدون کتیبه ای نصب کرده است. قسمت جالب و تاریخی این بنا تالاری است که سقف آن بر دو ستون بزرگ یکپارچه استوار گردیده است.
باغ نظر
در محلی که اکنون موزه زندیه است، سابقا باغ وسیعی به نام باغ نظر بوده که عمارت کلاه فرنگی، ارگ کریم خانی و دیوانخانه را شامل می شده است. کریمخان از این بنا جهت پذیرش سفرای خارجی و یا انجام مراسم رسمی و مهم استفاده می کرده است. در شاه نشین شرقی عمارت کلاه فرنگی، قبر کریمخان زند قرار دارد.
بازار وکیل (بازار وکیل شیراز(
این بازار از شاهکارهای مهماری دوره زندیه است که هنوز پر جنب و جوش به حیات خود ادامه داده است. بازار وکیل در محله درب شاهزاده جنب مسجد وکیل واقع گردیده و از ویژگی های این بازار می توان به زیبایی و معماری خیره کننده و طاق های ضربی با حفره های تعبیه شده در آن اشاره نمود که به منظور تهویه هوا ساخته شده است.
مسجد وکیل شیراز
مسجد وکیل از آثار مشهور دوره کریمخان زند است که جزء هنرمندانه ترین بناهای تاریخی شیراز محسوب می شود. این مسجد در حد فاصل موزه پارس و بازار وکیل واقع شده است. منبر 14 پله آن که از سنگ مرمر یکپارچه ساخته شده از دیدنی های کم نظیر بناست و عرض وسیع صحن مسجد در شبستان جنوبی آن 48 ستون سنگی یکپارچه با حجاری های مارپیچ شیاردار وجود دارد که در نوع خود بی نظیر است.
مسجد نصیرالملک شیراز
مسجد نصیرالملک در مرکز شیراز و در محله گود عربان و جنوب خیابان لطفعلی خان زند واقع گردیده است. بانی مسجد؛ میرزا حسینعلی ملقب به نصیرالملک از بزرگان و اعیان شیراز در دوره قاجاریه است. این مسجد از نظر کاشیکاری و مقرنس کاری از زیباترین مساجد شیراز است و ستونهای سنگی آن به تقلید از مسجد وکیل ساخته شده است.
باغ دلگشا- شیراز
این باغ در شمال شرقی شیراز و در نزدیکی آرامگاه سعدی واقع شده است. آب که از چشمه قنات آرامگاه سعدی جاری است این باغ را مشروب می سازد. تمام باغ با درختان نارنج پوشیده شده است. باغ دلگشا در دوره صفویع از باغ های معروف شیراز به شمار می آمده است. عمارت ارزنده ای از زمان قاجاریه در میان این باغ دیده می شود.
